این شرکت در این دوره سود خالص ۴۲ میلیارد تومانی را ثبت کرده که نسبت به مدت مشابه سال قبل با رقم ۵۵ میلیارد تومان، افتی معادل ۲۴ درصد را نشان می‌دهد. این کاهش درحالی رخ داده که هزینه‌های مختلف شرکت در همین بازه زمانی با رشد قابل توجهی همراه بوده است.
براساس صورت‌های مالی منتشرشده، بهای تمام‌شده محصولات از ۶۳۴ میلیاردتومان در سال گذشته به ۹۴۹ میلیاردتومان رسیده که رشد حدود ۴۹.۷ درصدی را نشان می‌دهد.
همچنین هزینه‌های عمومی و اداری با افزایش ۸.۶ درصدی از ۳۵ میلیاردتومان به ۳۸ میلیاردتومان رسیده است. در همین حال، هزینه‌های مالی شرکت نیز با رشد ۳۰.۴ درصدی از ۲۳ میلیاردتومان به ۳۰ میلیارد تومان افزایش یافته است.
افزایش قابل توجه بهای تمام‌شده در کنار رشد هزینه‌های مالی و اداری، فشار مضاعفی بر عملکرد مالی سازه پویش وارد کرده و به‌کاهش سود خالص این شرکت در مقایسه با دوره مشابه سال گذشته انجامیده است. این وضعیت نشان می‌دهد که اگرچه شرکت همچنان در محدوده سودآوری قرار دارد، اما افزایش هزینه‌های عملیاتی و مالی می‌تواند روند آتی آن را با چالش بیشتری روبه‌رو کند.
این کاهش سودآوری در شرایطی رخ داده که صنعت قطعه‌سازی در ماه‌های اخیر با فشار ناشی از افزایش نرخ مواداولیه و هزینه‌های مالی مواجه بوده است. افزایش نزدیک به ۵۰ درصدی بهای تمام‌شده محصولات سازه‌پویش، مهم‌ترین عامل افت سود خالص این شرکت محسوب می‌شود؛ موضوعی که به‌طور مستقیم به‌رشد هزینه‌های تامین مواداولیه و هزینه‌های تولید مرتبط است.
از سوی دیگر، رشد بیش از ۳۰ درصدی هزینه‌های مالی، نشان‌دهنده اتکای بالای شرکت به‌منابع مالی گران‌قیمت است. این مساله می‌تواند در صورت عدم کنترل بدهی‌های کوتاه‌مدت، بر سودآوری فصول آینده نیز تاثیرگذار باشد.
افزایش هزینه‌های عمومی و اداری هرچند نسبت به سایر اقلام کمتر بوده، اما در مجموع به فشار هزینه‌ای بر عملکرد شرکت افزوده است. با توجه به روند موجود، سازه‌پویش برای حفظ سودآوری نیازمند مدیریت کارآمد هزینه‌ها و بهبود بهره‌وری در فرآیند تولید است.
کاهش هزینه‌های مالی از طریق اصلاح ساختار بدهی، مذاکره برای تامین مواداولیه با شرایط بهتر و استفاده از ظرفیت‌های داخلی برای کنترل بهای تمام‌شده می‌تواند از جمله راهکارهای پیش رو باشد. در غیر این صورت، تداوم روند صعودی هزینه‌ها، سودآوری شرکت را در نیمه دوم سال نیز تهدید خواهد کرد.
